رسا 41

چیزی که مهم است اینکه : یک سال بیشتر به پایان دوره مدیریت شهری (؟!)نمانده و در تکاپوی راه کارهای عملی برای بهبود اوضاع ، چالش بزرگ دست اندر کاران فعلی شده است . به هر حال پر بدک هم نیست که در دقایق پایانی به فکر جبران مافات افتاده و سعی در پیشگیری از زیانها و ضررهایی نمود که بیش از این نا و رمق از کالبد نرباید . امّا؛ این پرسش به مانند یک شوک و ضربه ناگهانی ، سلب خاطر از ما میکند که چگونه میتوان در این 365 روز باقی مانده کاری را به انجام رساند که در سه برابر روزهای پسین و نیز ایام سپری شده پیشتر از آن ، نادیده گرفته شده بود؟ و مضاعف بر این افسوس ، این نکته اهمیت دارد که : فاعلان بر آنچه میطلبند نیز باور مند نیستند . تاسف از این باب که روابط جاری بر فرم مدیریت سازمانی در جهت شنیدن اقوال و گزارشات غیر واقع و جذاب و ساده از شرایطی است که سرش را به درد نیاندازد .لذا پژوهش‌ها و پیشنهادات ارایه شده از سوی نا کارآمدان ملبّس به سیمای مدیران در فضایی کاملاً انتزاعی و بعید از زمان و مکان اجرا در پیشخوان منظر مدیران مافوق بی نتیجه و ابتر راهی به جز درون سطل زباله نمی‌جوید .